İptal kültürünün bir aldatmaca olduğuna inanan akrabanızı nasıl ikna edebilirsiniz?

İptal etme kültürünü sorun olmayan bir şey veya bir aldatmaca olarak değerlendiren bir arkadaşınızın, teyzenizin, amcanızın veya uzmanın gaza geldiğini hissettiyseniz, sizinle paylaşacak bir şeyim var. Z kuşağı gazeteci Rikki Schlott'la birlikte yazdığım ve sosyal psikolog Jonathan Haidt'in önsözünü içeren yeni kitabım "Amerikan Zihninin İptal Edilmesi" bu insanlar için önemli bir mesaj taşıyor.

"İptal etme" kesin olarak, iptal kültürünün sadece var olduğunu değil aynı zamanda üniversite kampüslerinde benzeri görülmemiş bir ölçekte geliştiğini, bunun "tartışmaları kazanmadan tartışmaları kazanmaya" yönelik sağlıksız bir yaklaşımın parçası olduğunu ve ortalığı kasıp kavurduğunu kesin olarak gösteriyor. kurumlara olan güvenini sarsmakta ve halkın uzmanlığa olan güvenini sarsmaktadır.

Kampüs içinde ve dışında ifade özgürlüğünü savunduğum 22 yıl boyunca, iptal kültürünün varlığını küçümsemeye veya inkar etmeye çalışanların genellikle ifade özgürlüğünün ve akademik özgürlüğün tarihi hakkında bilgi sahibi olmadıklarını gördüm. . Ayrıca sıklıkla kültürün iptal edilmesinin doğru olamayacağı varsayımıyla başlarlar ve sonra geriye doğru çalışırlar.

HAKİMİN DEI FAKÜLTESİ ZORUNLULUĞUNA KARŞI KURALLARI SONRASINDA kovulan profesör okul yönetim kurulunu azarladı: 'KAYBEDECEKSİNİZ'

Diğerleri ise iptal kültürünün muhafazakar bir şekilde ele alındığına inanıyor medya bunun "sağcı bir aldatmaca" olması gerektiği anlamına geliyor. Aslında, George Washington hukuk profesörü Mary Anne Franks yakın zamanda iptal kültürünün yalnızca sağcı bir aldatmaca olduğunu değil, aynı zamanda bunun gerçek olduğunu iddia eden kişilerin de "Neo-Konfederasyoncular" ve elbette "faşist" olduğunu iddia eden bir makale yayınladı.

Rikki ve ben "kültürü iptal etme"yi, Birinci Dünya Savaşı tarafından korunan veya korunacak konuşmalar nedeniyle insanların kovulmasını, okuldan atılmasını, platformdan uzaklaştırılmasını veya başka bir şekilde cezalandırılmasını amaçlayan kampanyalarda 2014'ten itibaren ölçülebilir bir artış olarak tanımlıyoruz. Değişiklik. Ve bu yükseliş küçük bir sıçrama değil.

İnsanların iptal etme kültürü dediği şeyin aslında "sorumluluk kültürü" olduğu argümanıyla muhtemelen karşılaşmışsınızdır. Bu genellikle konuyu gerçekten derinlemesine incelemedikleri, konuyu keşfetmeye isteksiz oldukları ve tembelce hedef alınan herkesin bunu hak ettiğini varsaydıkları anlamına gelir.

Kitabımızı okuyup, iptalin hedeflendiği herkesin bunu başardığı sonucuna varamazsınız. Aslında çok sayıda masum insanın hayatı, pekâlâ doğru olabilecek şeyleri söyledikleri için alt üst oldu. Levi Strauss'tan, COVID-19 karantinalarının çocuklar için, özellikle de sosyal haklardan mahrum çocuklar için yıkıcı olacağı iddiasını öne sürdüğü için atılan Jennifer Sey'i ele alalım.

İptal kültürüne, bir şeyleri yanlış anlayan birine karşı silah olarak kullanıldığında bile karşı çıkılmalıdır, ancak haklı olduğu ortaya çıkan birine karşı yöneltildiğinde özellikle sinir bozucu olur. Uzmanlar artık karantinaların çocuklara birçok açıdan zararlı olduğu konusunda hemfikir.

İptal kültürünün "sorumluluk, kültür" olarak reddedilmesinin gerçekte ne kadar küstahça olduğunu gösteren trajik bir vaka, arkadaşım ve eski Kuzey Carolina Üniversitesi Wilmington Üniversitesi profesörü Mike Adams'ın olayıdır. Adams'ın kışkırtıcı, alaycı muhafazakar yorum tarzı çoğu zaman insanları kızdırdı ve sonuç olarak görev süresi boyunca birçok kez hedef alındı.

2020'de, eyalet valisi Roy Cooper'a hitaben, Kuzey Carolina'nın COVID-19 kısıtlamalarını kölelikle karşılaştıran ve "Massa Cooper, halkımı bırak!" yazan bir tweet yayınladıktan sonra bir kez daha hedef tahtasına konuldu. Onu kovmaları halinde muhtemelen mahkemede kaybedeceklerini bilen UNCW, Adams'a erken emeklilik ve mali bir anlaşma teklif etti; Adams da bunu kabul etti ve bu da kalabalığı daha da kızdırdı. Taciz devam etti ve sonunda bir aydan kısa bir süre sonra kendini öldüren Adams için çok fazla oldu.

Yine de bazı insanlar "aslında bu sorumluluk kültürü!" diyor. Ciddi bir argüman olarak, aslında bu, "iptal etme" bölümünde ele aldığımız pek çok türden kaçamak sapmadan birinin mükemmel bir örneğidir.

Başka bir yaygın…