Ebeveynler çocuklarının başarısız olduğunun farkında değil çünkü karneleri onların A ve B aldığını söylüyor

Son on yıldır, konu çocuklarının eğitimi olduğunda ebeveynlerin neden daha fazlasını talep etmediklerini merak ediyorum. Yetersiz hizmet alan öğrencilerin yeterlilik oranlarının akıllara durgunluk verecek kadar düşük olduğu okul bölgelerinde, odak grupları yürütürken ebeveynler bize çocuklarının akademik olarak "iyi durumda" olduğunu söylüyorlardı. Şaşırmıştım. Nasıl bu kadar yanılabiliyorlardı?

Sınıf düzeyinde çalışmayan öğrencilere yardımcı olacak kaynaklar mevcuttur. Ancak bir şekilde ebeveynler kendi çocuklarının yardıma ihtiyacı olduğunun farkında değiller. Eyaletler ve okul bölgeleri özel ders, yaz okulu ve ekstra eğitim süresi sağlamak için milyarlarca federal Kovid yardım doları harcıyor. Ancak bu hizmetlere çok az talep var. Mükemmel akademik kaynaklara kolayca erişilebildiğinde bile ebeveynler bunlardan yararlanmıyor.

Bu ay, Gallup ve Learning Heroes, K-12 devlet okulu velileri arasında şok edici bir gerçeği ortaya çıkaran bir anket yayınladı: 10 ebeveynden neredeyse 9'u, çocuklarının sınıf düzeyinde veya üzerinde olduğuna inanıyor Buna karşılık, Ulusal Eğitim İlerlemesi Değerlendirmesi ve Harvard Eğitim Politikası Araştırma Merkezi gibi çok sayıda akademik performans verisine göre, sınıf düzeyinde çalışan öğrencilerin gerçek yüzdesi, en iyi ihtimalle %50 civarındadır. Veli algısı ile öğrenci performansı arasındaki bu "farkındalık farkı" çok büyük bir sorundur.

ÖĞRETMENLER, SINIF SEVİYESİ STANDARTLARINI KARŞILAMAYAN ÖĞRENCİLER HAKKINDA ALARM ÇALIYOR: 'BÖYÜNÜ HİÇ GÖRMEDİM'

Yetersiz hizmet alan öğrenci popülasyonuna odaklandığımızda, veriler sınıf düzeyindeki hazırlık düzeyinin genellikle daha da düşük olduğunu ve ebeveynler arasındaki "farkındalık açığının" daha büyük olduğunu gösteriyor. New York City'de ebeveynlerin yüzde doksanı, sekizinci sınıf öğrencilerinin matematikte sınıf seviyesinde çalıştığına inanıyor. Ancak bu öğrencilerin yalnızca dörtte biri (%26) matematikte sınıf düzeyinde veya üzerindedir. Bu, ebeveynlere 64 puanlık bir "farkındalık açığı" veriyor.

Ebeveynlerin yaşadığı "farkındalık açığına" neden olan şey nedir? Suçlu karneler olabilir.

Anket verilerimize göre velilerin yüzde sekseni öğrencilerinin karnelerinde B veya daha iyi notlar aldığını söylüyor. Ebeveynlerin fark edemeyeceği şey, karne notlarının çocuğun sınıf düzeyinde çalıştığı anlamına gelmediğidir. Karne notları, davranış, çaba ve ödev tamamlamanın yanı sıra okuma ve matematik becerilerindeki ustalık gibi birçok faktörün bir yansımasıdır. Bir sınıf tüm bunları bir araya getirdiğinde ustalık kaybolabilir veya gizlenebilir.

Karne notlarına güvenmek özellikle iki konuda sorunludur: matematik ve okuma. Ebeveynlerin yüzde 81'i, çocuklarının hayattaki başarısı için matematiğin gerekli olduğunu söylüyor. Ebeveynlerin yüzde 81'i, çocuklarının iyi bir iş bulabilmesi için güçlü okuma becerilerine ihtiyacı olduğunu da söylüyor. Ancak ebeveynler çocuklarının sınıf düzeyinde başarılı olmadığını bilmiyorlarsa, onların yetişmesine yardımcı olamazlar.

13 YAŞINDAKİ ÇOCUKLAR OKUMADA 'TEMEL BECERİLER'DEN EKSİKTİR , STANDART TEST PUANLARI YILLARIN EN DÜŞÜĞÜNE ULAŞTIĞINDA: ABD VERİLERİ

COVID'in yarattığı aksaklıklardan önce bile Amerika, eğiten ve destekleyen bir ülke olarak iyi bir iş çıkarmıyordu. düşük gelirli öğrencilerimiz ve siyahi öğrencilerimiz. Ve şimdi de karnelerdeki not enflasyonu yüzünden ebeveynlerin rehavete kapıldıklarını görüyoruz.

Başka bir yeni rapor, Yanlış Sinyaller: Pandemi Dönemi Aileleri Nasıl Yanıltıyor ve Öğrenci Öğrenimini Nasıl Tehdit Ediyor", daha önce bahsettiğim odak grup deneyiminin yanı sıra Gallup-Learning hakkında da fikir veriyor Heroes anket verileri.

İyi haber şu ki, ebeveynler "farkındalık açığını" kapattıklarında öncelikleri önemli ölçüde değişiyor. Çocuğunun sınıf seviyesinin altında olduğunu öğrenen ebeveynler, akademisyenleri endişe listelerinin en üst sıralarına itiyor. Neredeyse on yıllık Öğrenme Kahramanları araştırmasına dayanarak şunu biliyoruz ki ebeveynler...